కొంచెం తీరిక దొరికితే చాలు

ఉగాది పండగ వచ్చింది- పులుపు, వగరు, ఉప్పు, తీపి, చేదు, ఘాటు..రుచులన్నీ తీసుకొచ్చింది. ఇష్టమైనవాటినీ, ఇష్టంలేనివాటినీ మోసుకొచ్చింది. జీవితంలో తీపి, చేదు రెండూ ఉంటాయని గుర్తుచేసేందుకు.. గెలుపు ఉన్నదంటే ఓటమి కూడా ఉంటుందని గుర్తుచేసేందుకు వచ్చింది. అన్నింటినీ సమానంగా స్వీకరించాలని చెప్పేందుకు వచ్చింది మళ్లీ.

ఇంగ్లీషువాళ్లు వంద సంవత్సరాల్ని సెంచురీ కింద మూటగట్టినట్లు, మనవాళ్లు 60 సంవత్సరాల్ని కలిపి మూటలు కట్టారు: ’ప్రభవ’ తో మొదలై, ’అక్షయ’ తో ముగిసే 60 సంవత్సరాల కాలమాన చక్రం మనది. అనంతంగా పరిభ్రమించే ఈ కాలచక్రగమనపు ఒక విడతలో ’సర్వజిత్తు’ పోయింది; ’సర్వధారి’ పేరుగల సంవత్సరం ఈ ఉగాదితో మొదలౌతోంది.

సంవత్సరాలకున్న ఈ పేర్లను ఏమి ఆలోచించి పెట్టారో తెలీదు. కానీ అన్నిటికీ అర్థాలైతే ఉన్నాయి. సర్వజిత్: అందరినీ జయించేది. సర్వధారి: అన్నిటినీ ధరించేది... జీవితమే, అన్ని రుచుల్నీ మోసుకొచ్చేదీ ఇదే, అందరినీ జయించేదీ ఇదే. ప్రభవించేదీ ఇదే, అక్షయమై మళ్లీ మళ్లీ వచ్చేదీ ఇదే. ఎవ్వరికోసమూ ఆగని కాల ప్రవాహం ఇదే.

చూస్తూ చూస్తుండగానే- పుట్టిన పిల్లలు దోగాడతారు, లేచి నిలబడతారు, తప్పటడుగులు వేస్తారు, నేర్చుకుంటారు, మీరౌతారు, ఇంకా పెద్దవుతారు, ముసలివాళ్లౌతారు.. అందరి వెనకా కాలం అనంతంగా ప్రవహించి పోతోంది.

జీవితంలో చాలా ప్రవాహాలున్నాయి, గమనించి చూడాలంతే. ప్రవాహాల్ని చూసినప్పుడు వాటి ఒడ్డున విశ్రాంతిగా కూర్చొని, మర్యాదగా, ప్రశాంతంగా చూడాలట, వాటిని. మహాత్ములు అందరూ ఈ పనే చేశారట, బుద్ధుడు, క్రీస్తు, రమణుడు, క్రిష్ణమూర్తి, గాంధీజీ...

అయితే ఇలా కొంచెంసేపు కూర్చోటానికి కూడా తీరిక ఉండటం లేదు మనకు.

ఈ సర్వధారి సంవత్సరం మనల్ని అందరినీ చల్లగా చూసి, సంతోషంగా, ప్రశాంతంగా ఉండేందుకు మనకంటూ కొంచెం తీరికను తెస్తుందని ఆశిద్దాం.

మళ్లీ వచ్చేసింది వసంతం

మళ్లీ వచ్చేసింది వసంతం.... పట్టణాల్లోకి కాదు- వసంతం పల్లెలకే సొంతం. ఒకసారి చుట్టూ చూడండి. వసంత శోభని చూడాలంటే పల్లెలకి పోండి.

మామిడి పిందెలు, వేపపూత, అలికిన లోగిళ్లు, పొంగే పాలు, చెరకుగడలు, చిలకల కులుకులు, అన్నివైపులా పచ్చదనం, పరీక్షగా చూస్తే ఆ పచ్చదనంలో కనిపించే వందలాది రంగులు, రంగురంగుల పూలు, లేత చిగుర్లు, వాటిని మేసే కోయిలల కువకువలు. ఎడారులు కూడా ఉల్లాసాన్నిచ్చేది ఇప్పుడే. వెళ్లండి. చూడండి, తనివితీరా చూడండి..

ఇంకో సంవత్సరం వరకు రాదీ భాగ్యం.ఆ లోపల కాలం గడిచిపోతుంది.. మీరు పెద్దవాళ్ళైపోతారు. పెద్దవాళ్లైతే చూసే తీరు మారిపోతుంది. అప్పుడు కళ్లకెదురుగా ఉన్న వాస్తవాలు కనబడవు. ఏవేవో ఆలోచనలు, భయాలు, సంతోషాలు, ఆశలతో మెదడంతా నిండి, పోతుంది. వసంతాన్ని చూసేందుకు సరైన సమయం మళ్లీరాదు- ఇప్పుడే చూడాలి.

పట్టణాల్లోకి రానన్న వసంతాన్ని రప్పించేందుకు ఉగాది పండగని తెచ్చారు మనవాళ్లు. వేపపూత, కొత్త బెల్లం, కొత్త చింతపండు, మామిడి పిందెలు అన్నీ చూసి ఆశపడి వసంతం కొన్నాళ్లు పట్టణాల్లోకీ వెళ్లింది. ఇప్పుడు పోవటం మానేసింది మళ్లీ. నాలుగు రెబ్బల వేపపూతని ఐదు రూపాయలో, పది డాలర్లో ఇచ్చి కొంటున్న ఈ తరాన్ని, అమ్మితేనైనా పొట్టనిండుతుందేమోనన్న ఆశతో చెట్లను, భూముల్ని అమ్ముకుంటున్న పేదమనసుల్నీ చూసి బాధపడి పట్టణాల్ని వదిలేసింది వసంతం.

అందుకే, రండి, రండి. పల్లెలకి రండి వసంతాన్ని వెతుక్కుంటూ. వచ్చి తీసుకెళ్లండి దీన్ని, మీవెంట. మీరు మనస్ఫూర్తిగా ఇష్టపడుతున్నారంటే అది మీ వెన్నంటి రాక పోదు- ప్రయత్నించండి. అలా రానన్నా, కనీసం వసంతాన్ని చూసి, పలకరించిన అదృష్టమైనా దక్కుతుంది. అద్భుతమైన ఆ క్షణాల్ని తలుచుకుంటూ ఏడాదంతా గడపచ్చు- మళ్లీ ఉగాదికోసం నిరీక్షిస్తూ.